Over mijn zielspad
Het was vlak na mijn tweede burn-out dat ik, na een werkdag bij mijn goedbetaalde baan met vast contract, ‘s avonds leeggelopen thuiskwam en om me heen keek. Ik zag mijn droomhuis op het platteland, twee dikke auto’s op de oprit, vier paarden in de wei, in de verte mijn moestuin met scharrelende kippen. Ik stond stil voor de achterdeur en daar besefte ik dat ik diep ongelukkig was, in een ogenschijnlijk perfect leven. Ik, die al mijn meisjesdromen vervuld had door keihard te werken, voelde een diepe, diepe leegte. En ik had geen idee hoe dat kon, ik had toch alles voor elkaar?
Aan alles voelde ik: als ik zo blijf leven als nu, komt er straks ook nog een derde burn-out. Het liefst wilde ik heel hard wegrennen uit mijn eigen leven op dat moment.
Ik maakte maar heel af en toe tijd voor iets waar mijn hart van ging zingen, waar ik helemaal van in de fik vloog, want al mijn energie ging naar het tevreden houden van anderen, me vergelijken met anderen, overal hard voor werken en dingen doen die ik eigenlijk helemaal niet leuk vond.
Ik verlangde naar rust. Tegen een boom zitten. Blote voeten in het zand. Urenlange knuffelsessies en diepe gesprekken met gelijkgestemden, waarbij de tijd stil lijkt te staan omdat je elkaar volledig begrijpt. De zon op mijn huid en de wind door mijn haar. Ik verlangde naar overgave en vertrouwen, dat het allemaal goed zou komen als ik mijn hart zou gaan volgen. Ik wilde niet meer leven voor de buitenwereld. Ik wilde leven op MIJN manier!
En nu…
Het universum stuurde het Instagramprofiel van een heksenopleiding op mijn pad. Al durfde ik het aan niemand in mijn omgeving te vertellen, ik ging het doen. Dit was wie IK was, dat voelde ik ZO diep! En de andere mensen die ik in die trainingen tegenkwam, waren net als ik! Dat was als thuiskomen.
Maar ja, daar zat ik dan in mijn keurige huis, als heks in een gelovige (christelijke) omgeving, met een heel rationele baan en veel materiële bezittingen. Ik leerde dat ik, zonder het door te hebben, aan de hoge druk en de hoge eisen van mijn omgeving had willen voldoen en mezelf volledig had aangepast aan anderen. Ik was bang: hoe ging ik op mijn manier leven, zonder alles en iedereen kwijt te raken? Hoe kon ik mezelf zijn als dat niet geaccepteerd zou worden?
Toch bleef ik mijn eigen pad volgen, want dat ik dat nu gevonden had, dat voelde ik ZO duidelijk!
Ik kon geen genoeg krijgen van alles wat ik leerde op het gebied van bewustwording en spiritualiteit en ik kwam er meer en meer achter wie ik WERKELIJK ben.
Ik ging meer en meer mijn intuïtie te volgen en van binnenuit stralen. Ik voel me verliefd op het leven. Én ik heb meer en meer de moed om naar buiten te komen als mezelf en niet meer opzij te gaan voor de verwachtingen van de wereld. Om alles te doen vanuit alignment met wie ik ben en wat ik wil.
Ik leefde altijd ingehouden (wat me heel veel energie kostte, om me steeds aan te passen), terwijl ik zelf heel uitbundig en expressief ben. Buiten de lijntjeskleurderig. Superspiritueel. Ik wist als kind al dat ik een heks ben. En ik hou van het doorbreken van taboes. Ik hou van gek doen, van practical jokes, van alle ruimte innemen op de dansvloer, van lompe humor. Dat heb ik zo lang weggeduwd om aan dat perfecte plaatje te voldoen.
En nu… nu doe ik dat. Ik LEEF! Ik straal, ik shine. Ik doe zonder schaamte wat goed voelt voor mij. Hoe meer mensen dat laten zien, hoe meer we de weg voor elkaar vrij maken om dat ook te doen.
Oh en ik woon nog steeds in dat boerderijtje, met dezelfde paarden, kippen en moestuin. Dat blijkt dus wél bij me te passen, alleen heb ik nu een diepe verbinding met mezelf en maak ik keuzes vanuit mijn intuïtie. Dus doe ik nu dit werk, neem ik meer rust en beleef ik iedere dag wel een avontuur.
Werken met mij is dit:
> Ik heb zelf het pad belopen naar innerlijke vrijheid, vaak op eigen kracht. Ik kom van ver (ik voelde me altijd een heks in een heel christelijke cultuur) en ben heel diep gegaan in mijn eigen proces. Ik laat mezelf voortdurend coachen en investeer veel in mezelf. Ik weet hoe het kan voelen om het met jezelf aan te gaan. Spannend. Rauw. Stom. Maar aan de andere kant wacht het goud.
Doordat ik dit zelf ten diepste doorleef, weet ik precies wat jij doormaakt en zal ik nooit zeggen dat je iets ‘gewoon moet doen’, of je ergens doorheen pushen.
> Ik kan overkomen als ‘veel’ en vurig. Maar ik ben ook heel liefdevol, houd de veiligste ruimte, geef je de warmste knuffels, de zachtste dekentjes, de meest relativerende grappen.
> In de spirituele community van feminiene zachtheid sta ik óók stevig en gezond in mijn mannelijke energie en dat maakt me powerful! Ik begeleid je niet om te gaan zweven, ik begeleid je om supergegrond en rocksolid in je eigen centrum te gaan staan. Midden in het leven. Met een flinke dosis magic, dat wel. The best of both, in balance.
Mijn visie
Jezelf ontwikkelen gaat niet over jezelf worden.
Het gaat over laten gaan wie je dacht te moeten zijn.
We zijn geprogrammeerd om het goed te doen voor anderen. Dat begon al toen je nog maar heel klein was (zodat je erbij bleef horen en dus overleefde) en laat zich nu zien in dat je leeft voor de buitenwereld. En het voelen van ‘iets dat er mist’… dat is dat je jezelf mist, dat jij er onvoorwaardelijk bent voor jezelf.
Die verbinding gaat in mijn ogen niet over iets herstellen, of iemand worden, maar juist over het afleggen van alle verwachtingen waaraan je dacht te moeten voldoen. En hoe meer van die lagen je af kunt leggen, hoe dichter je komt bij wie jij bent.
Als je je essentie kent en gaat leven vanuit je innerlijke stroom, vanuit alignment, hoef je niet meer te zoeken. Een vrouw in verbinding met haar intuïtie, haar wijsheid en haar vuur… is magic!
Als je in mijn inner circle bent weet je:
> Dat je mijn hart steelt als je me trakteert op een patatje oorlog.
> Dat een van mijn dagelijkse spiritual practices is, dat ik 3 kruiwagens paardenmest schep. Daar word ik helemaal chill van en juist dan komen er allerlei downloads.
> Dat mijn moedertaal Twents is, en ik daarop overga als ik echt blij of boos ben.
> Ik kan niet tegen bullshit, geklaag, smoezen of excuses. En als iemand dat wel doet, ga ik het overdramatiseren en dan liggen we binnen no time dubbel van het lachen. Die lol heb ik van m’n moeder.
> Ik ken al mijn voorouders, tot vlak na de middeleeuwen. It makes me feel so special to know them. Ik ben hier dankzij hen en dat voel ik tot diep in mijn botten.
> Dat ik in mijn eigen processen tot de bodem ga, ik past life trauma heb geheeld, eenheidsbewustzijnservaringen had, ik huil, vloek, lach en schreeuw en altijd uitkom op hetzelfde: we are all related in love.